Via de media zijn we op de hoogte gebracht van de beëindiging van de geheime formatieperiode. Vervolgens is er in het geheim een ploeg ministers en aanverwante staatssecretaris gezocht en met de bordesscene aan ons voorgesteld. Dan was er 1 november het debat over de regeringsverklaring of te wel het stuk wat in de formatieperiode is opgesteld. En weten we nu meer?
Eigenlijk ben ik met dit stuk dus wat vroeg want ik weet nog niet veel. Maar het zou wel eens heel verrassend kunnen uitpakken. En daar houd ik wel van. Niet zozeer de boodschap is spannend maar de wijze waarop de nieuwe regering gaat werken. Als ik de personen in de regering zie valt al direct op dat het aanpakkers zijn. Ze zijn wethouder geweest of hoogleraar dan wel een andere hoge bestuurlijke functie, en een enkeling met veel buitenlandse ervaring.
Wat vakbekwaamheid betreft geeft dat veel vertrouwen ze weten hoe de ballen rollen en de dat de praktijk weerbarstig kan zijn. Er zijn weinig kamerleden of politici bij en ook weinig mensen uit de vorige regering. En Rutte brengt jarenlange ervaring mee over het vinden van compromissen bij de tegenstellingen. Bovendien zitten de fractieleiders die het regeerakkoord hebben opgesteld weer in de Tweede Kamer.
Het is echter maar de vraag of de tegenstellingen zo groot en dominant zullen zijn. Werken met andere disciplines hebben de leden van deze regering wel meegemaakt. En voor de politieke verschillen zullen er weinigen zijn die daarvoor de barricaden opgaan. Het is een veredeld zakenkabinet. Vooral omdat het politieke spel gespeeld zal moeten worden door de fractieleiders in de Tweede Kamer.
Dat is van Rutte een meesterzet. Er liggen wel is waar belangrijke vraagstukken op tafel maar de fractieleiders mogen hun eigen verhaal daarover doen in de Kamer. Tegenover elkaar als dat nodig is. En dat gaat voor een groot deel buiten de regering om. Die kunnen afwachten waar het overleg strandt en dan de besluiten nemen die acceptabel zijn. En om daar al even aan de wennen heeft Buma alvast een steen in de vijver gegooid over het referendum.
ZIjn standpunt is dat de regering zich niets moet aantrekken van de uitslag van het referendum. Dat dit juridisch niet kan met het oog op de nog bestaande wet weet hij als jurist natuurlijk ook wel. Maar de steen is geworpen en doet zijn werk. Namelijk de aandacht vestigen op het verschil in visie en van een fractieleider die niet in de regering zit. Daarmee neemt hij op voorhand al afstand van de regering die de wet moet uitvoeren. Zoals dat in het vorige kabinet ook was met Samsom.
Ook daar blijkt de ervaring van Rutte uit. Je mag vinden van hem vinden wat je wilt maar een strategisch politicus is hij zeker. Zo zal het gaan werken, voortdurend gedoe met de Tweede Kamer met name met de fractievoorzitters onderling. Dan in de regering compromissen zoeken tussen de zakelijk ingestelde de ministers die nog net door de Kamer geaccepteerd worden.
Het voorspel gaat beginnen, het belooft een succesvolle regering te worden. Nu maar afwachten of de oppositie meedoet in dit spel en probeert op punten te winnen.