Een oerchristelijk begrip dat opdook bij het debat met Grapperhaus. Je weet nog wel, de kwestie van het huwelijk waar de minister zijn eigen corona regels overtrad. Dat werd niet toevallig door de roddelpers op de foto gezet. En dat op zich is al uiterst treurig.
Hoe bekend personen ook zijn, ieder heeft recht op vrijheid van meningsuiting. Daar is in het debat over Grapperhaus weinig aandacht voor geweest. Het is de vraag of de roddelpers hiermee weg komt. Naar verluidt heeft de fotograaf van de gepubliceerde foto’s in de struiken gelegen. Dan kan het niet anders dan dat men op zoek was naar een misstap, om het in de publiciteit te brengen.
En mij lijkt het dat alle kamerleden met meel in de mond gesproken hebben. Want (om er nog maar eens een christelijk spreekwoord tegenaan te gooien) wie zonder zonden is werpe de eerste steen. In het debat heerste niet de sfeer waaruit vergeving of genade verwacht mag kon worden. Dat schetst kort de sfeer van het debat. Dat ging van dik hout zaagt men planken, ieder op zijn of haar eigen manier.
Maar goed, de minister heeft wel de eerste fout gemaakt. Hij heeft zijn eigen graf gegraven. Zoals de minister in een toespraak de woorden aso gebruikte breekt hem nu op. Dat wordt hem nu zwaar aangerekend. Want wat je van een ander vraagt, daar moet je ook zelf aan voldoen.
Behalve als je daar openlijk spijt over betuigt en het je vergeven wordt. Maar daar is in het debat niets van gebleken. Er is aan het einde van het debat geen motie van afkeuring aangenomen. Maar niets over vergeving en je zou hooguit kunnen stellen dat er genade gegeven is. Maar hij moet nu laten blijken dat hij beter kan en beter weet.
Aan het eind van deze week kwam het gerechtshof in Den Haag tot een veroordeling van Wilders voor groepsbelediging en vrijspraak voor het aanzetten tot haat en discriminatie. Het tekent de persoon en zijn opvattingen. Hij wil alles kunnen zeggen en vraagt niemand om het hem te vergeven. Het gaat dus enkel om vrijheid van meningsuiting. Hij wil de vrijheid van meningsuiting en de privacy beschermen, maar met zijn aanpak kan ook averechts werken. Het roept de sfeer op die ook in Amerika heerst. Een sfeer dat iedereen gelijk wenst te hebben. Dat men op fouten gewezen wordt is meer dan noodzakelijk. Maar daar hoort ook de houding bij van vergeven. Zoals Rutte zei: “Er is mildheid in Nederland, er is genade”.
Het debat van de Tweede Kamer is een les voor de OR-leden. Met enkel gelijk krijgen jaag je iedereen tegen je in het harnas. Beseffen dat je zelf ook fouten maakt is nodig. Mensen maken nu eenmaal fouten. Dit toegeven zorgt voor clementie of mildheid van jouw gedrag en van anderen. Als jij jezelf hiervoor niet openstelt, hoef je dat van anderen ook niet te verwachten. En dat is toch veelal de beste oplossing voor verschillen in mening.