Wikipedia meldt over Silicon Valley: ‘Het is een veelgebruikte benaming voor de zuidkant van de Baai van San Francisco in de Amerikaanse staat Californië. In die regio zijn veel technologiebedrijven gevestigd, inclusief enkele van de grootste ter wereld. Tegenwoordig heeft de term betrekking op alle hightech bedrijven in het gebied. “Silicon Valley” wordt zelfs als verzamelnaam voor de hele Amerikaanse technologiesector gebruikt.’
Omdat er ook in ons taalgebruik veel gebruik van gemaakt wordt van dit begrip is het nuttig te weten waar het over gaat. Het gaat dus om verwijzing naar een sterk eenzijdige cultuur waar digitale techniek de boventoon voert. En daar hoort ook het beeld bij dat het de machtigste bedrijven op de wereld zijn. Machtig omdat ze financieel tot de allergrootste behoren als ze dat al niet zijn, en van vrijwel alle burgers op het westelijk halfrond de data verzamelen en opslaan. En velen nemen dat als voorbeeld voor de eigen onderneming.
Er begint echter een rafelrandje aan het imago van die techbedrijven te komen. Er is sprake van kartelvorming, belastingvermijding zo niet belastingontduiking en marktdominantie. Zowel in Amerika als in Europa worden rechtszaken opgetuigd of boetes gegeven en dat is niet voor niets. Er is iets grondig mis met die bedrijven in die eenzijdige cultuur op een vrij geïsoleerd gebied. Ze zijn de verbinding met de maatschappij aan het kwijtraken.
Door de omvang van die ondernemingen oefenen ze veel invloed uit op regeringen en toezichthouders. En voorzichtig gaan steeds meer ondernemingen in Europa en Amerika hun voorbeeld volgen. Want die stijl van werken trekt de andere ondernemingen aan. Kritiek wordt door de techbedrijven afgekocht of weg gelobbyd. En omdat ze zo groot zijn is er weinig tegen opgewassen. Alles gebaseerd op de vrije markt gedachte waarin de markt het altijd beter doet en de regelgeving van de overheid altijd een beperking hiervan is.
Toch zal het daarom moeten gaan. Want de techbedrijven bedenken niet hun eigen regels. Je moet ook de slager niet zijn eigen vlees laten keuren. En het opstellen van regels wordt door de overheid gedaan in het belang van de maatschappij, de burgers. Door democratisch gekozen organen. Daardoor kunnen techbedrijven niet gewoon hun eigen gang gaan en kunnen de nationale overheden ingrijpen. Dat op basis van een Europese richtlijn. Daar kunnen ze nog tegen in beroep gaan en dat mag wat kosten. Dus dat worden langdurige processen met een leger van dure advocaten.
In Amerika bestaat een dergelijk wetgeving niet. En de hamvraag is in hoeverre de regeringen van nationale staten de wil hebben om op te treden tegen iets wat in Amerika wel kan. Want de digitale ontwikkelingen houden zich niet aan landsgrenzen. Alleen heel grote staten zoals Amerika en Europa hebben invloed. Ook ons land brengt daar niets van terecht. De grote vraag is of de invloed van die techbedrijven nog wel te beteugelen is.
Eenzelfde verhaal geldt voor de cybercrime. Elk land apart doet zijn best maar het stelt weinig voor. En de techbedrijven gaan gewoon door criminaliteit of niet. Net als bij de milieuvervuiling hebben de regering en de burgers het nakijken. De techbedrijven zouden verplicht moeten worden technieken te ontwikkelen die niet gevoelig zijn voor criminaliteit. Het kwaad moet bij de bron bestreden worden.